unutulmayan birinden duyulan en güzel söz

“seninle film izlemeye çalışmamız canlandı aklımda şu an. her şeye ‘izledim’ demen ve benim film bulmaya çalışmam” “çiçeğim” so long. 🐬

"ben bir şeylerden sana kaçıyorum"

iyi ki lebowski’sin, hayal gibisin.

Sana karşı içimde nefret bile yok artık demişti. Bundan tam 3 yıl 6 ay 15 gün önce.

''İlerde birgün bir kızım olursa senin kadar güçlü olmasını dilerim.'' Canım ciğerim küçük kardeşim demişti.Özledim seni küçüğüm...

Öyle ki geçmişimden saymayacak kadar küçümsediğim uzun bir süreci geçirdiğim yer hakkında aramızda kısa bir diyalog geçmişti. “Ben nasıl ölmedim orada?” diye sorduğumda “Yaşamak senin seçimindi.” demişti. Aniden kapanan ama kapandığında da bir şeyler düşündüren türden bir diyalogdu. Üzerinde konuşmaya gerek yoktu, ayaklarımın üzerinde durduğuma basitçe bir cümle kurarak inandırmıştı beni, bana. Yaşamak benim seçimimdi, kimsenin merhametine, hayattaki şansıma kalmamıştı. Yaşıyordum, ayakta. İnanması zor ama basit gerçeklikler vardır, bu da onlardan biriydi. Çünkü kendi seçimlerimi yapabiliyor olmak, özellikle de kendi seçimlerimin üzerinde yapabilitemin olmasını bırak, hatta başkalarının çenelerinin açılmasına kalmadan kendisine en başından söz hakkı tanımayan biriydim.

Seni hiç sevmedim...

‘Biriyle gerçekleşen konuşma ancak bu kadar iyi hissettirebilir.’ denmişti zamanında. Sanırım artık o kadar iyi bir konuşmacı değilim.

entrileri okuduğum kadarıyla unutulmayan insanlar hiç olup gitmiş hayatlardan. unutulmayan olmaları için illa hayatımızdan gitmeleri mi lazım insanların?